jueves, 16 de diciembre de 2010

¿Dónde?




                                            ¿Dónde en mi misma anidan
                                            la luz y las tinieblas
                                            cómplices, como un todo abrazadas?

                                           ¿Dónde en lejano rito descansaron
                                           dejando atrás, apenas primavera,
                                           los colores de los pétalos de flor?

                                           Yo busco, y entre el opaco viento de la tarde
                                           en un rincón perdida,
                                           hallo la brisa, en un rincón dormida.
                                           ¡Despierta! digo. He regresado
                                           Igual que en otro tiempo

                                           Tomaré prestadas tus alas transparentes
                                           para ascender en círculo
                                           hasta llegar al punto de partida.

2 comentarios:

  1. Bonito y complicado poema, Mª Jesús. De vez en cuando, hay que volar....con la imaginación, sin subir muy alto, para que podamos aterrizar fácilmente.

    Feliz Navidad

    Recibe un gran abrazo

    Antonio

    ResponderEliminar
  2. Hola Antonio
    Demasiadas preguntas, pero como preguntar es libre, pues yo, lo hago.
    Lo malo, es que son preguntas que nos hacemos, y cunado alguien se interroga a si mismo, es porque no tiene respuesta.
    La unica contestación, solo está en la imaginación. ¡Dejémosla volar!
    Feliz Navidad para ti también
    Muchos besos, María Jesús

    ResponderEliminar

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...